Euskal hitz batzuk berezkoa duten “a” letraz bukatzen dira: alaba
(*alab),saltsa (*salts), azoka (*azok), … Azken letra horri “a” itsatsia
deitzen zaio. Gizon, zuhaitz, … bezalako hitzak ere -a letraz amai daitezke
(gizona,zuhaitza), baina badakigu -a hori artikulua dela eta behar ez dutenean
ez dutela hartzen (gizon bat, zuhaitz hori). “a” itsatsia dutenek, ordea, beti
berekin dute eta oso-osorik idatzi behar dira (alaba bat, saltsa hori.
